این روزها حال و هوای دیگری در لحظه هامان جاریست. آخر متعلقند به یک عاشق عاشقی که برای عشقش به راه افتاد همه چیزش را داد،خودش مرد اما عشقش نمرد و خاطره اش زنده ماند تا هنوز که هنوز است چشمان هرکس را که حتی یک لحظه دلش لرزیده تر می کند و سر مانند من هایی را پایین می اندازد که می خواهند خودشان را در عشق اسطوره و معشوقشان را افسانه کنند. وای از دونده های خط پایان این ماراتن بی پایان. خجالت می کشم که بگویم عاشقم ولی اعتراف می کنم مثل همان مرد تشنه ام؛تشنه ی رویت ،بویت ،مویت و راهی که بیاید سویت.ترا به لبهای خشک او قسم میدهم :نگذار تشنه ی تو و بی تو بمیرم بگذار سرمست از باده ی عشقت و برای تو بمیرم تا شاید منهم بین صفحات تاریخ گم نشوم تا اگر روزی کسی ،نواده ای یا چه میدانم عاشقی سرگذشتم را خواند به احترام معشوقش که تو باشی قاصدکی هوا کند و پروانه ای را بخنداند. راستی چقدر بگرییم، حال که ضربان قلبمان،تپش های نبضمان و چشمک های ستاره ی پیدا شده در آن شب زیبا در آسمان هفتم نزدیک شدن وصالمان را فریاد ی زنند و حال که تو، دختر زیبای زیر چادر نماز،برای عشقمان دعا می کتی و تا مرغ آمینی هست که آهت را تا فراتر از ستاره یمان برساند، بیا تا همراه پروانه ها با اشک بخندیم. گفته بودی ساده بنویسم .ساده می نویسم :دوستت دارم. ولی اینطور کسانی که نمی دانند برای عوض کردن عاشقانه باید مععشوق را عوض کرد از شبیه بودن نوشته هایم ایراد می گیرند.اشکاالی نیست بگذار بر تشابه من خرده بگیرند نه تفاوت تو. نزدیک شدن شب یلدا ناگزیر ما را به یاد فال حافظ می اندازد.هر سال آرزوی یلدایی را می کردم که با هم و برای هم فال بگیریم ولی در این شب زمستانی بیخود مزاحم خواجه ی شیراز نمی شوم چرا که هر کدام از غزلها یک یا چند بار در جواب فالهای شبانه ام آمده اند و گاه شاد و گاه پریشانم کرده اند. یلدا را نه بخاطر فال که برای تولدت به انتظار می نشینم. تشنه ات

نوشته شده در چهارشنبه 89/6/3ساعت 11:34 عصر توسط HASHEM BOY ARIAEE نظرات ( ) |